Most Hardanger

Zadanie

Projekt mostu Hardanger został zrealizowany we współpracy Norweskiej Administracji Dróg Publicznych i Norconsult.

Rozwiązanie

Podczas fazy projektowania nacisk położono na proste i solidne rozwiązania o minimalnych wymaganiach konserwacyjnych. Dźwigar usztywniający i główne kable nośne zostały wyposażone w wewnętrzne systemy osuszania. Dźwigar usztywniający został zaprojektowany z zewnętrznymi szynami dla podwieszanego wózka konserwacyjnego, który może przemieszczać się na całej długości przęsła. Wieże zostały wyposażone w platformy inspekcyjne przy kluczowych elementach konstrukcyjnych. Wszystkie powierzchnie wież zostały zaprojektowane z wbudowanymi punktami mocowania do inspekcji wspinaczkowych.

Rezultat

Po około dwóch latach prac projektowych i około 3,5 roku budowy, most Hardanger został ukończony w sierpniu 2013 roku. Główne przęsło o długości 1310 metrów zostało zbudowane z zamkniętego stalowego pudełka jako dźwigara usztywniającego. Stalowe pudełka były produkowane w długościach 15 metrów i montowane w sekcje 60-metrowe przed instalacją. Produkcja miała miejsce w Szanghaju, Chiny. Główne kable nośne zostały wykonane metodą przędzenia powietrznego. Każdy kabel składa się z 10 032 ocynkowanych drutów o średnicy 5,3 mm. Wytrzymałość na zerwanie kabli wynosi 2 x 342 000 kN. Wiadukty po obu stronach fiordu mają odpowiednio 17 i 45 metrów długości i są zbudowane z betonowych sekcji pudełkowych. Kotwienie jest realizowane konwencjonalnie za pomocą komór kotwiących i komór rozprężnych. W komorze rozprężnej główny kabel jest podzielony na 19 podkabli, które są zakotwiczone za pomocą kabli napinających do komory kotwiącej. Wieże mają wysokość 200 metrów nad fiordem i są zlokalizowane blisko linii brzegowej. Nogi wież są zbudowane z betonowych sekcji pudełkowych i były budowane przy użyciu szalunków wspinaczkowych w sekcjach o wysokości 4 metrów. Wieże mają trzy poprzeczki, również wykonane z betonu.